Карціна сапраўды заварожвала — чатыры бульбаўборачныя камбайны, прыкладна на адным узроўні, размерана-упэўнена рухаліся па полі, падмінаючы пад сябе набраклыя рады з бульбай. Густа напаўнялі транспарцёр чыстымі на выгляд клубнямі, якія далей, пасля рэвізіі памагатых камбайнераў, дружна перапраўляліся ў бункеры ўборачных машын і прыкладна пасля круга хады — у кузаў МАЗаў, чакаць якія не даводзілася ні хвіліны: стаялі напагатове.

— Працуюць тры нямецкія бульбаўборачныя камбайны, з якіх два GRIMME SЕ 150-60 і адзін GRIMME SЕ 260, а таксама айчынны камбайн ККБ-2. На першым месцы па колькасці накапаных клубняў экіпаж у складзе камбайнера Балыкі Віктара Віктаравіча і памочніка камбайнера Аляксандра Мікалаевіча Шамака. Другі паказчык у Міхаіла Лявонавіча Чарнова і Максіма Ула­дзіміравіча Грака. Таксама ў полі экіпажы камбайнаў пад кіраўніцтвам Сяргея Яўгенавіча Камлёва і Сяргея Іванавіча Дайнекі, — уводзіць у курс справы начальнік вытворчага ўчастка №2 Васіль Васільевіч Марозаў.

На адвозцы бульбы было задзейнічана 8 адзінак тэхнікі, на кожны камбайн — па дзве. Лідарства па аб’ёмах перавезенага ўраджаю, як нам паведамілі, за вадзіцелем МАЗа Сяргеем Канстанцінавічам Педанам — 2182 т. У ліку кіроўцаў МАЗаў у гэты дзень засталі таксама Аляксандра Уладзіміравіча Дайнеку, Віктара Віктаравіча Шэвялёва, Уладзіміра Мікалаевіча Шэпялевіча.

Сяргей Педан

Віктар Шэвялёў

Уладзімір Шэпялевіч

Віктар Балыка

Аляксандр Парахневіч і Васіль Марозаў

— Тэхнікі для перавозкі бульбы — з запасам, каб камбайнам не даводзілася чакаць, не прастойвалі, — далучаецца да размовы намеснік старшыні СВК па раслінаводстве Аляксандр Аляксандравіч Парахневіч. — Дакладную ж колькасць перавозчыкаў вызначае даўжыня адлегласці ад поля да бульба­сховішча, куды ўраджай звозіцца. Калі поле паблізу — абыхо­дзімся толькі МАЗамі, калі далекавата, як сёння, падключаем трактары.

Ад яго ж дазналіся, што жоўтыя, ладныя на выгляд, авальнай формы клубні — знакаміты гатунак беларускай селекцыі “Брыз”. Сёлета ён, як і іншая бульба, — ураджайны, і не беспадстаўна: тэхналагічны ланцуг у гаспадарцы не маюць звычкі парушаць.

— Падрыхтоўку бульбяных палёў пачынаем яшчэ з восені, — удакладняе галоўны аграном Уладзімір Залужны. — Дзень-два пасля ўборкі культуры пераключымся на прывядзенне ў парадак тэхнікі, што была задзейнічана, і возьмемся за закладку ўраджаю другога хлеба беларусаў на будучы год — унясеннем у глебу арганічных угнаенняў, хлорыстага калію, заворваннем палёў. Веснавое ворыва ў гэтых мэтах не практыкуем: спяшаемся застаць вільгаць, таму адразу прыступаем да нарэзкі барознаў.

Што да гатунку “Брыз”, то ён, па словах Уладзіміра Аляксанд­равіча, — у аснове бульбянога складу гаспадаркі, сёлета ім было засаджана прыкладна 90% пло­шчаў. З іншых гатункаў, якія выкарыстоўваюць, — “Маніфест”, “Рэд Скарлет”, “Каралева Ганна”.
Сабраны ўраджай, перш чым пакласці на захаванне, прахо­дзіць праз сартоўку. Па словах загадчыка бульбасхові­шча Дзмітрыя Шэпялевіча, які не першы год кантралюе працэс сартоўкі, клубні з палёў сёлета паступаюць прыгожымі, чыстымі, добрай якасці.

Міхаіл Чарноў і Максім Грак

Алена Жаркова, Вераніка Сакун і Ірына Міроненка

Дзмітрый Шэпялевіч і аператар прыёмнага бункера Дзмітрый Аўрамчык

— Першапачаткова сартуем бульбу на тры фракцыі: буйная харчовая, насенная і дробная, — паказвае сваю гаспадарку загадчык.

— Буйную на ленце перад закладкай падсобныя работнікі (у гэты дзень Алена Жаркова, Вераніка Сакун і Ірына Міроненка) ачышчаюць ад смецця, камянёў, пашкоджанасці, якая можа трапіцца. Харчовую бульбу непасрэдна перад продажам перабіраем дадаткова, каб пакупнік атрымаў высокаякасную прадукцыю.

Але ж атрымаць добры ўра­джай — адна справа. Другая, не менш значная — з выгадай яго рэалізаваць. У “Гіганце” гэта ра­зумеюць, таму перш чым пра­даць, абдумваюць, пралічваюць…

— Недахопу ў пакупніках няма, — кажа старшыня СВК Васіль Пятровіч Жук. — Але тая цана, што на гэтую пару прапаноўваюць, не надта нас задавальняе, таму чакаем, не спяшаемся. Тым болей што ўмовы захаваць бульбу ёсць.

У цэлым жа, па словах Васіля Жука, ураджай “Гігант” атрымаў нядрэнны (накапалі 10 752 тоны пры сярэдняй ура­джайнасці 269 ц/га). Але ж не той, каб заспакоіцца.

— Імкнуцца ёсць да чаго. На наступны год паставілі сабе задачу — выйсці на 12 тысяч тон. Час дазваляе падрыхтавацца да гэтага — будзем прапрацоўваць усе варыянты, карэкціраваць мерапрыемствы з улікам кліматычных умоў.