Ераст Андрэевіч шчыра падзякаваў гасцям за ўвагу. Згадаўшы маладосць, на якую прыйшліся халодныя і галодныя гады ваеннага ліхалецця, пажадаў і ім, і ўсім жыхарам Прыбярэзінскага краю і Беларусі жыць у ладзе і згодзе. І абавязкова берагчы мір, які ён здабываў нялёгкай цаной — у гады вайны цяперашні ветэран працаваў у неймаверна складаных умовах на ленінградскім ваенным заводзе, вырабляў Кацюшы ды іншую зброю для Чырвонай Арміі.


